Σχετικά με την χτεσινή επέτειο του Πολυτεχνείου …

Σαν δημοκράτης πολίτης αυτής της χώρας,  όπως κάθε χρόνο, πολύ περισσότερο εφέτος με την απαράδεκτη κυβερνητική καταστολή των δικαιωμάτων του φοιτητικού κινήματος , βρέθηκα κι εγώ στην πορεία μνήμης και τιμής της 17 Νοέμβρη στην πόλη μου.

Σαν φιλήσυχη πολίτις πορεύτηκα δίχως να είμαι οπλισμένη και δίχως την παραμικρή διάθεση να προκαλέσω επεισόδια ή να καταστώ επικίνδυνη για τους συμπολίτες μου.

Το δημοκρατικό μου δικαίωμα να παίρνω μέρος σε μια συμβολική, φιλήσυχη πορεία δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα όταν βρεθήκαμε το πορευόμενο πλήθος να συνοδευόμαστε ως άλλοι εγκληματίες, αριστερά και δεξιά εκατέρωθεν, από ισχυρές δυνάμεις ΜΑΤ σε πλήρη εξάρτηση (βλ. μασκοφόρο Μπαλούρδο) όχι μόνο  έτοιμοι αλλά με πρόθεση να προκαλέσουν επεισόδια για να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους και την αδικαιολόγητη χρήση χημικών.

Ήταν ζήτημα λίγων λεπτών να δημιουργηθεί ένταση ανάμεσα σε 1-2 διαδηλωτές και  τους ετοιμοπόλεμους ματσό ΜΑΤατζήδες.  Και φυσικά το γεγονός ότι το είδα να συμβαίνει μπροστά μου σημαίνει ότι δέχθηκα ρίψη δακρυγόνων. Και δεν ξέρω αν ήταν τα χημικά ή  το άδικο που μου δημιούργησαν έντονη αίσθηση πνιγμού...

Τέτοιες  τακτικές το μόνο που μπορούν να επιτύχουν είναι η αγανάκτηση των πολιτών και η ενδυνάμωση της αγωνιστικής τους διάθεσης.